15/10/11
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ...
Συγκινητική διαφήμιση by babisflou
ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΑΡΚΟΥΔΟΣ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΝΕ... ΟΤΑΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΠΟΤΕ...
13/6/11
Οι νευροδιαβιβαστές ακετυλοχολίνη, σεροτονίνη, ντοπαμίνη, νοραδρεναλίνη και η μάθηση
Κορυφαίος καθηγητής νευροεπιστήμης στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ ο Γουέλτερ Φρήμαν αναφέρει πως οι νευροδιαβιβαστές ακετυλοχολίνη (παίζει σημαντικό ρόλο στη μνήμη), σεροτονίνη (διάθεση, προσοχή), ντοπαμίνη (ικανοποίηση, ευχαρίστηση), νοραδρεναλίνη (λήψη αποφάσεων, εστίαση προσοχής) παίζουν τον κύριο ρόλο στη μάθηση. Αυτό ενδιαφέρει τους παιδαγωγούς. Αν δεν έχει το παιδί ακετυλοχολίνη έχει πρόβλημα στη μνήμη, δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα ότι κι αν κάνει. Η γνώση των νευροδιαβιβαστών εκ μέρους των παιδαγωγών οδηγεί σε καλύτερη διδασκαλία. Αν διαπιστώσουν κάποιο πρόβλημα που δεν μπορούν να το λύσουν (μνήμης, έλλειψη προσοχής, ευστροφία κ.λπ.) η γνώση των νευροδιαβιβαστών και η αύξησή τους μέσω της διατροφής, θα οδηγήσει σε βελτίωση του παιδιού.
Οι νευροδιαβιβαστές είναι οι βιολογικοί διακόπτες ή οι βιολογικές γέφυρες που επικοινωνούν οι νευρώνες (τα εγκεφαλικά κύτταρα) μεταξύ τους. Μιλούμε για 100 δισεκατομμύρια κύτταρα που ανάμεσά τους υπάρχει ένα μικρό χάσμα (περίπου 1/1.000 του χιλιοστού ) το λεγόμενο συναπτικό χάσμα (σχισμή).
Ακετυλοχολίνη
Ο πρώτος νευροδιαβιβαστής που ανακαλύφθηκε το 1921 είναι η ακετυλοχολίνη από το Γερμανό Ότο Λέβι η ανακάλυψη του οποίου του χάρισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1936. Ο Λέβι απέδειξε με πείραμα πως ο ρυθμός της καρδιάς επιβραδύνεται με την ακετυλοχολίνη. Είναι ο νευροδιαβιβαστής της μνήμης. Η Ακετυλοχολίνη αποτελείται από το ακετυλο-σύνζυμο Α (προέρχεται από την Β5) και τη χολίνη (λέγεται και βιταμίνη Β4). Η χολίνη απότρεπε τη συσσώρευση λιπών και της χοληστερίνης στο σώμα και αυτός είναι ο κύριος ρόλος της. Αν δεν υπάρχει στον οργανισμό μας επαρκή ποσότητα αυτής της βιταμίνης, το λίπος συσσωρεύεται στο συκώτι και δεν διασπάται για να χρησιμοποιηθεί από το σώμα. Αν τρώμε χολίνη από τις τροφές αυξάνουμε τα επίπεδα ακετυλοχολίνης στο αίμα κυρίως έχουμε καλή μνήμη. Οι καλύτερες πηγές φυσικής χολίνης είναι: 1. Κρόκος αυγού 1.700mg στα 100gr. 2. Ρεβίθια 780mg στα 100gr. 3. Φακές 710mg στα 100gr. 4. Ρύζι 650mg στα 100gr. 5. Συκώτι 550mg στα 100gr.
Η χολίνη είναι το προϊόν αναγωγής της βεταΐνης της οποίας το καρβοξύλιο έχει μετατραπεί σε αλκοόλη από χημική άποψη αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον παιδαγωγό. Τον ενδιαφέρει η φοβία που έχει καλλιεργηθεί για τα αυγά την κύρια πηγή χολίνης μιας και το άλλο συστατικό το ακετυλο-σύνζυμο Α βρίσκεται σε αφθονία και δεν έχουμε πρόβλημα στη σύνθεση της ακετυλοχολίνης.
Τον Απρίλιο του 1999 ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανακοίνωσαν ότι η κατανάλωση ενός αυγού την ημέρα είναι απίθανο να αυξήσει να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιοπαθειών ή των εγκεφαλικών όπως προέκυψε από ανάλυση της μελέτης υγείας των νοσοκόμων του Χάρβαρντ και της μελέτης των επαγγελματιών που εργάζονται στον χώρο της υγείας. Η έρευνα παρακολούθησε την κατανάλωση αυγών από 100.00 άτομα περισσότερο από μία δεκαετία. Ο γιατρός Δρ. Φρανκ Μπ. Χιου και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση ενός αυγού δεν είναι επιβλαβής. Αντιθέτως, είναι δυνατό να συμβάλλει στην αποτροπή καρδιοπαθειών λόγω του ότι τα αυγά αυξάνουν την HDL και έχουν φυλλικό οξύ, χρώμιο (προστατεύει από τις καρδιοπάθειες – τα νέου τύπου Stent έχουν χρώμιο εσωτερικά για τον κίνδυνο επαναστένωσης), χολίνη κ.λπ. Το ίδιο υποστηρίζει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrition Bulletin του Βρετανικού Ιδρύματος Διατροφής, εχθρός της καρδιάς σημειώνει το περιοδικό είναι τα γλυκά, τα μπισκότα, τα κορεσμένα λίπη (κόκκινα κρέατα). Επίσης το κορυφαίο περιοδικό ΝΕΙΜ αναφέρει για έναν άνδρα 88 χρονών που έτρωγε 25 αυγά την ημέρα για 30 χρόνια. Αν και κατανάλωνε καθημερινά 5.000mg χοληστερίνης (περίπου 60 φορές πάνω από το συνιστώμενο) τα επίπεδα του στο αίμα ήταν φυσιολογικά. Αυτά τα λίγα παραδείγματα δείχνουν πως η φοβία των αυγών οδηγεί σε προβλήματα μνήμης στα παιδιά και τους ενήλικες όπως και συσσωρεύσεις λίπους, γιατί η λεκιθίνη γαλακτοματοποιεί τα λίπη.
Σε σειρά πειραμάτων του Πανεπιστημίου Ντιουκ, επιστήμονες ...
Οι νευροδιαβιβαστές είναι οι βιολογικοί διακόπτες ή οι βιολογικές γέφυρες που επικοινωνούν οι νευρώνες (τα εγκεφαλικά κύτταρα) μεταξύ τους. Μιλούμε για 100 δισεκατομμύρια κύτταρα που ανάμεσά τους υπάρχει ένα μικρό χάσμα (περίπου 1/1.000 του χιλιοστού ) το λεγόμενο συναπτικό χάσμα (σχισμή).
Ακετυλοχολίνη
Ο πρώτος νευροδιαβιβαστής που ανακαλύφθηκε το 1921 είναι η ακετυλοχολίνη από το Γερμανό Ότο Λέβι η ανακάλυψη του οποίου του χάρισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1936. Ο Λέβι απέδειξε με πείραμα πως ο ρυθμός της καρδιάς επιβραδύνεται με την ακετυλοχολίνη. Είναι ο νευροδιαβιβαστής της μνήμης. Η Ακετυλοχολίνη αποτελείται από το ακετυλο-σύνζυμο Α (προέρχεται από την Β5) και τη χολίνη (λέγεται και βιταμίνη Β4). Η χολίνη απότρεπε τη συσσώρευση λιπών και της χοληστερίνης στο σώμα και αυτός είναι ο κύριος ρόλος της. Αν δεν υπάρχει στον οργανισμό μας επαρκή ποσότητα αυτής της βιταμίνης, το λίπος συσσωρεύεται στο συκώτι και δεν διασπάται για να χρησιμοποιηθεί από το σώμα. Αν τρώμε χολίνη από τις τροφές αυξάνουμε τα επίπεδα ακετυλοχολίνης στο αίμα κυρίως έχουμε καλή μνήμη. Οι καλύτερες πηγές φυσικής χολίνης είναι: 1. Κρόκος αυγού 1.700mg στα 100gr. 2. Ρεβίθια 780mg στα 100gr. 3. Φακές 710mg στα 100gr. 4. Ρύζι 650mg στα 100gr. 5. Συκώτι 550mg στα 100gr.
Η χολίνη είναι το προϊόν αναγωγής της βεταΐνης της οποίας το καρβοξύλιο έχει μετατραπεί σε αλκοόλη από χημική άποψη αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον παιδαγωγό. Τον ενδιαφέρει η φοβία που έχει καλλιεργηθεί για τα αυγά την κύρια πηγή χολίνης μιας και το άλλο συστατικό το ακετυλο-σύνζυμο Α βρίσκεται σε αφθονία και δεν έχουμε πρόβλημα στη σύνθεση της ακετυλοχολίνης.
Τον Απρίλιο του 1999 ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανακοίνωσαν ότι η κατανάλωση ενός αυγού την ημέρα είναι απίθανο να αυξήσει να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιοπαθειών ή των εγκεφαλικών όπως προέκυψε από ανάλυση της μελέτης υγείας των νοσοκόμων του Χάρβαρντ και της μελέτης των επαγγελματιών που εργάζονται στον χώρο της υγείας. Η έρευνα παρακολούθησε την κατανάλωση αυγών από 100.00 άτομα περισσότερο από μία δεκαετία. Ο γιατρός Δρ. Φρανκ Μπ. Χιου και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση ενός αυγού δεν είναι επιβλαβής. Αντιθέτως, είναι δυνατό να συμβάλλει στην αποτροπή καρδιοπαθειών λόγω του ότι τα αυγά αυξάνουν την HDL και έχουν φυλλικό οξύ, χρώμιο (προστατεύει από τις καρδιοπάθειες – τα νέου τύπου Stent έχουν χρώμιο εσωτερικά για τον κίνδυνο επαναστένωσης), χολίνη κ.λπ. Το ίδιο υποστηρίζει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrition Bulletin του Βρετανικού Ιδρύματος Διατροφής, εχθρός της καρδιάς σημειώνει το περιοδικό είναι τα γλυκά, τα μπισκότα, τα κορεσμένα λίπη (κόκκινα κρέατα). Επίσης το κορυφαίο περιοδικό ΝΕΙΜ αναφέρει για έναν άνδρα 88 χρονών που έτρωγε 25 αυγά την ημέρα για 30 χρόνια. Αν και κατανάλωνε καθημερινά 5.000mg χοληστερίνης (περίπου 60 φορές πάνω από το συνιστώμενο) τα επίπεδα του στο αίμα ήταν φυσιολογικά. Αυτά τα λίγα παραδείγματα δείχνουν πως η φοβία των αυγών οδηγεί σε προβλήματα μνήμης στα παιδιά και τους ενήλικες όπως και συσσωρεύσεις λίπους, γιατί η λεκιθίνη γαλακτοματοποιεί τα λίπη.
Σε σειρά πειραμάτων του Πανεπιστημίου Ντιουκ, επιστήμονες ...
Παιδικός αυτισμός
Πρόσφατες επιδημιολογικές έρευνες έχουν δείξει σημαντική αύξηση της επίπτωσης (incidence) του αυτισμού, ή άλλως των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού (1 στις 150 γεννήσεις). Μερικοί ερευνητές ανεβάζουν την επίπτωση σε 1 στις 100 γεννήσεις. Η αύξηση οφείλεται εν μέρει στην διεύρυνση των διαγνωστικών κριτηρίων είναι όμως και πραγματική σε σημαντικό βαθμό. Ο όρος ‘διαταραχές του φάσματος του αυτισμού’ προτιμάται γιατί καλύπτει μια ευρεία ποικιλία κλινικών μορφών της διαταραχής, από τις πλέον σοβαρές έως τις ελαφρότερες. Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν και ο όρος ‘διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές’.
Ο αυτισμός αποτελεί αναπτυξιακή διαταραχή που αφορά πρωταρχικά τον εγκέφαλο και γίνεται εμφανής στην αρχή του βίου του παιδιού, δηλαδή κατά τη βρεφονηπιακή ηλικία, τότε που η ανάπτυξη του εγκεφάλου γίνεται με ταχείς ρυθμούς. Το πρόβλημα του αυτισμού θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν εκτροπή στην ανάπτυξη του εγκεφάλου που κατά τις ενδείξεις αρχίζει στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η βλάβη αυτή του εγκεφάλου που δεν εντοπίζεται από τα συνήθη διαγνωστικά μέσα αφήνει τα ίχνη της στον υπόλοιπο βίο του ατόμου. Ο αυτισμός είναι σύνδρομο που μπορεί αν οφείλεται σε γνωστά αίτια (π.χ. ερυθρά στη μητέρα κατά την εγκυμοσύνη, κακώσεις κατά το τοκετό) στις περισσότερες όμως περιπτώσεις τα αίτια δεν είναι σαφή. Κύρια κλινικά χαρακτηριστικά του αυτισμού είναι:
α) Σοβαρό έλλειμμα στην κοινωνική αμοιβαιότητα, δηλαδή το παιδί ή δεν επικοινωνεί ή επικοινωνεί και συναλλάσσεται με τα πρόσωπα του περιβάλλοντος με εξαιρετική δυσκολία.
β) Σοβαρό έλλειμμα στον λόγο και ομιλία, δηλαδή το παιδί αδυνατεί να κατακτήσει τον κώδικα επικοινωνίας (λόγος γλώσσα) και να τον χρησιμοποιήσει για επικοινωνία (ομιλία).
γ) Το παιδί παρουσιάζει περιορισμένα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες (στερεοτυπίες, εμμονές, προσκόλληση σε ρουτίνες).
Στον καθημερινό του βίο το νήπιο με αυτισμό φαίνεται σαν να είναι κλεισμένο στον εαυτό του. Οι προσπάθειες των γονέων και λίγο αργότερα των νηπιαγωγών για επικοινωνία φαίνεται να το αφήνουν αδιάφορο ή βρίσκουν μόνον ελάχιστη ανταπόκριση. Το παιδί δεν παίζει με παιχνίδια, απλώς τα χειρίζεται. Συχνά περνάει την ώρα του σε στερεότυπες δραστηριότητες (λίκνισμα, πεταρίσματα των χεριών, δάχτυλα μπροστά στα μάτια, στρίψιμο μιας κλωστής για ώρες κοκ). Άλλοτε οι στερεοτυπίες μπορεί να αφορούν το φαγητό π.χ. πρέπει να είναι πάντα την ίδια υφή ή να έχει την ίδια γεύση. Η έξοδος από το σπίτι ή άφιξη επισκεπτών μπορεί να το αναστατώσει. Μερικά παιδιά παρουσιάζουν ήπια και άλλα σοβαρότερα χαρακτηριστικά της διαταραχής. Κάποια παιδιά παρουσιάζουν μεγάλη διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα, αυτοτραυματίζονται ή γίνονται επιθετικά.
Η ερευνητική προσπάθεια είναι τεράστια σε παγκόσμια κλίμακα στη διερεύνηση των αιτίων και της παθογένειας, δηλαδή, γιατί και πως συμβαίνει το πρόβλημα αυτό στο παιδί. Ανάλογη είναι και η προσπάθεια για την ανάπτυξη θεραπευτικών μεθόδων για την αντιμετώπιση του παιδιού με αυτισμό. Θεραπεία που να αναιρεί το αναπτυξιακό πρόβλημα στον εγκέφαλο του παιδιού δεν υπάρχει επί του παρόντος. Εντούτοις πολλά ερευνητικά θεραπευτικά προγράμματα έχουν δείξει ότι η πρώιμη διάγνωση, η έναρξη εντατικής αγωγής κατά τη νηπιακή ηλικία με συμπεριφοριστικές μεθόδους και η μακρά διάρκεια της ειδικής αγωγής είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε μεγάλη βελτίωση. Πολλά παιδιά μπορούν να ‘χάσουν’ τη διάγνωση ‘αυτισμού’ αργότερα στη σχολική ηλικία. Άλλα μπορεί να γίνουν άτομα λειτουργικά σε κοινωνικό πλαίσιο αν και διατηρούν κάποιες ιδιαιτερότητες στον κοινωνικό τους βίο.
Εντατική θεραπεία προϋποθέτει πρόγραμμα που μπορεί να προσφέρει τουλάχιστον 20 ώρες αγωγή την εβδομάδα από θεραπευτές ειδικευμένους στις τεχνικές που απαιτούνται για τη διαταραχή αυτή. Μέτοχοι στη θεραπευτική προσπάθεια γίνονται και οι γονείς οι οποίοι καθοδηγούνται στο χειρισμό του παιδιού. Η προσπάθεια πρέπει να συνεχίζεται και κατά τη σχολική ηλικία σε ειδικές τάξεις και αργότερα σε προγράμματα για ενήλικές. Πολλοί γονείς αντιδρούν με απελπισία στη διάγνωση αυτισμού στο παιδί τους. Αυτή είναι μια λαθεμένη αντίδραση. Οι ίδιοι πολλά μπορούν να κάμουν που να βελτιώνουν την εξέλιξη του παιδιού τους. Η συνασπισμένη προσπάθεια μέσα από συλλόγους γονέων αποτελεί επίσης ισχυρό μέσο για την ανάπτυξη ειδικών υπηρεσιών. Στην ανησυχία και το άγχος των γονέων για το μέλλον του παιδιού τους η κοινωνία πρέπει ν΄ ανταποκριθεί με γνήσιο ενδιαφέρον και φροντίδα.
24/1/11
22/12/10
Τομογραφίες προβλέπουν ποιοι δυσλεκτικοί θα καταφέρουν να διαβάσουν!
Ουάσινγκτον
Απλές μαγνητικές τομογραφίες του εγκεφάλου επιτρέπουν στους επιστήμονες να προβλέπουν με ακρίβεια ποια δυσλεκτικά παιδιά θα καταφέρουν τελικά να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στην ανάγνωση.
«Μετρήσεις με τομογραφίες του εγκεφάλου είναι ευαίσθητες στις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων οι οποίες προβλέπουν την έκβαση της διαταραχής όσον αφορά την εκπαίδευση» δήλωσε ο Μπρους ΜακΚάντλις, μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδας.
Η μελέτη του δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.
Όπως αναφέρει το Reuters, τα πειράματα έδειξαν ότι οι τομογραφίες προβλέπουν τις μελλοντικές επιδόσεις των δυσλεκτικών μαθητών με ακρίβεια 90% -αρκετά μεγαλύτερη σε σχέση με τα σημερινά γλωσσικά τεστ και τις συμπεριφορικές παρατηρήσεις.
H δυσλεξία, μια ολόκληρη ομάδα διαταραχών της μάθησης, εκδηλώνεται συνήθως ως δυσκολία στην ανάγνωση και την ορθογραφία, αν και μπορεί να συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα.
Παρά την πρόοδο όσον αφορά την κατανόηση της διαταραχής, τα αίτιά της παραμένουν ασαφή.
Newsroom ΔΟΛ
11/12/10
2/12/10
Γράμμα των παιδιών του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Πύργου προς τα υπόλοιπα παιδιά, τους γονείς τους και σε όλους τους κατοίκους της πόλης του Πύργου.
Γεια σας!
Είμαστε μια ομάδα παιδιών που φοιτούμε με την βοήθεια των δασκάλων μας στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο του Πύργου. Το σχολείο μας είναι λίγο διαφορετικό από το δικό σας. Κι εμείς είμαστε λίγο διαφορετικοί από εσάς.
Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε τόσο καλά στην Γλώσσα και στα Μαθηματικά όπως εσείς και μπορεί να μην είμαστε τόσο καλοί στα σπορ.
Είναι αλήθεια ότι δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο στην καθημερινή μας ζωή. Όμως αναλογιστείτε: Και εσείς είστε το ίδιο καλοί παντού;
Δεν σας έχει τύχει ποτέ να σκεφτείτε «Ωχ, αυτό είναι πολύ δύσκολο! Δεν μπορώ να τα καταφέρω»! Σίγουρα. Όλοι χωρίς εξαίρεση έχουμε δυσκολίες. Άλλος λιγότερες, άλλος περισσότερες.
Έχουμε όμως και ιδιαίτερες ικανότητες.
Άλλος μπορεί να δυσκολεύετε τόσο πολύ να μάθει να διαβάζει και όμως να έχει πιο καλή καρδιά και από τον πιο καλόκαρδο γίγαντα του γλυκύτερου παραμυθιού. Άλλος μπορεί να μην τα καταφέρνει στην αφαίρεση ή στον πολλαπλασιασμό αλλά να τραγουδάει πιο όμορφα και από το πιο γλυκόλαλο αηδόνι.
Άλλος μπορεί να μην έχει δει ποτέ του το φώς του ήλιου αλλά να κλείνει στην ψυχή του την απέραντη ομορφιά όλου του κόσμου.
Άλλος μπορεί να μην έχει ακούσει ποτέ τίποτα και γι’ αυτό η φωνή του να είναι άσχημη ή «να μιλάει» με χειρονομίες, μα να ζωγραφίζει τον κόσμο μας με φανταστικά χρώματα και υπέροχες πινελιές.
Άλλος μπορεί να μην κουνάει τα πόδια του, μα να κολυμπάει σαν δελφίνι! Όλοι έχουμε τις ιδιαίτερες δυσκολίες μας, άλλος περισσότερες, άλλος λιγότερες. Έχουμε όμως και τα ιδιαίτερα ταλέντα μας. Γι’ αυτό όλοι, όλα τα παιδιά χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση. Χρειαζόμαστε φίλους, παρέες, αγάπη, καλοσύνη, ανεκτικότητα στις δυσκολίες μας αλλά όχι λύπηση και οίκτο. Χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση και ισότιμες ευκαιρίες. Αυτά όχι μόνο σήμερα που γιορτάζεται η μέρα των Α.Μ.Ε.Α., μα κάθε μέρα.
Ελάτε στο σχολείο μας να μας δείτε, να γνωριστούμε, να παίξουμε μαζί και να δείτε πράγματα που και εμείς μπορούμε να καταφέρουμε και γιατί όχι και εσείς να μας θαυμάσετε....
3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα σήμερα για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμεΑ)
Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι γιορτή. Είναι μια αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η ύπαρξη, η παρουσία κάποιων ξεχωριστών συμπολιτών μας που θα μπορούσαν να είναι και μέλη της οικογένειάς μας και η διεκδίκησής τους ισότιμης θέσης στην κοινωνία.
Γιατί η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο υγιή - αρτιμελή, από έναν άνθρωπο ανάπηρο, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα είναι ένα εκατοστό (ή και χιλιοστό)του δευτερολέπτου. Όσο δηλαδή, ένα φρενάρισμα που (δεν) έγινε, ένα βήμα παραπάνω (ή λιγότερο), μια απροσεξία της στιγμής ή ένας επικίνδυνος ελιγμός (που συνήθως γίνεται για πλάκα) από κάποιον άσχετο ή μεθυσμένο ή απλά απρόσεχτο. Επίσης η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο που γεννήθηκε υγιής - αρτιμελής, από έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ανάπηρος, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα, δεν είναι παρά μια απειροελάχιστη (και όταν λέμε απειροελάχιστη εννοούμε απειροελάχιστη) απόκλιση από το σύνηθες ή το "φυσιολογικό" του γεννητικού κώδικα.
Oι συμπολίτες μας αυτοί δεν είναι ανάπηροι. Ανάπηρη είναι η πόλη που εμποδίζει να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να κινηθούνε απρόσκοπτα. Η προσπελασιμότητα και η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε ζωτικούς χώρους, δομές και υπηρεσίες είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι προνοιακή παροχή.
Ανάπηροι είναι οι διοικούντες που στο όνομα του κέρδους ασελγούν μετατρέποντας κάθε διαθέσιμο κεντρικό δημόσιο χώρο σε «τραπεζοκαθίσματα» και πάρκιν στερώντας από πολλούς το δικαίωμα να κινηθούν ελεύθερα και να περπατήσουν ακόμα και στο κέντρο της πόλης».
Μη φυσιολογική είναι η πόλη της φυσιολογικότητας, της μονοτονίας, της κανονικότητας, της ομοιομορφίας, της απόρριψης αυτού που διαφέρει, του αποκλεισμού και του εγκλεισμού του.
Καθυστερημένη είναι η πόλη των προκαταλήψεων και των διακρίσεων ενάντια σε συνανθρώπους, οι οποίοι αναζητώντας μία καλύτερη τύχη για τους εαυτούς τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους πήραν τον μακρύ και δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης. Η πόλη που αντί να αξιοποιήσει τον πλούτο και τις δυνατότητες των πολιτισμών ενισχύει το έδαφος και τις συνθήκες τις υπερεκμετάλλευσής μας από τη μια, ενώ από την άλλη παράγει τον φόβο και την ανασφάλεια για να διασφαλίσει αυτή την υπερεκμετάλλευση, κατασκευάζοντας και συντηρώντας προκαταλήψεις για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Ανάπηροι, όμως, είμαστε και οι πολίτες που αλλοτριωμένοι και εγκλωβισμένοι στην αγωνία της επιβίωσης στην οποία μας σπρώχνουν, αναπαράγουμε ρατσιστικές αντιλήψεις απέναντι σ’ αυτά τα άτομα με τις ειδικές ικανότητες. Μια πολιτεία που δεν σέβεται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, υστερεί σε δημοκρατικότητα. Και μια κοινωνία που δεν απαιτεί πιεστικά άρση τέτοιου είδους αποκλεισμών εμφανίζει συμπτώματα αξιακής παρακμής.
Ανάπηρη είναι η πόλη που δεν σέβεται τα παιδιά της, γιατί δεν θέλει δημιουργικούς και ελεύθερους πολίτες. Πού θέλει να τα εξοικειώσει ήδη από την τρυφερή παιδική τους ηλικία με τη μιζέρια, την παθητικότητα, την αλλοτρίωση, τη συμμόρφωση, την υποταγή και τον καταναλωτισμό. Η πόλη που εξοντώνει τη φαντασία, τη δημιουργία, τα όνειρα των παιδιών της. Ανάπηροι είμαστε και οι εκπαιδευτικοί που αποδεχόμαστε και ανεχόμαστε αυτό το «λειτούργημα». Που εγκλωβισμένοι σε μία καθημερινή ρουτίνα και βαρεμάρα δεν εμπλεκόμαστε ως παιδαγωγοί σε μία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα παιδιά, που δεν συνδέουμε το σχολείο και την σχολική δραστηριότητα δημιουργικά με το κοινωνικό περιβάλλον. Ανάπηροι είμαστε, όμως, και σαν πολίτες που δεν αντιστεκόμαστε, που τη γκρίνια μας δεν τη μετατρέπουμε σε διαμαρτυρία, που τη μοιρολατρική μας συνέργεια δεν την αντικαθιστούμε με την υπεράσπιση του μόχθου μας και τον διαρκή αγώνα για την εξασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής.
Ο Διευθυντής του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Πύργου
ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΟΣ
Είμαστε μια ομάδα παιδιών που φοιτούμε με την βοήθεια των δασκάλων μας στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο του Πύργου. Το σχολείο μας είναι λίγο διαφορετικό από το δικό σας. Κι εμείς είμαστε λίγο διαφορετικοί από εσάς.
Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε τόσο καλά στην Γλώσσα και στα Μαθηματικά όπως εσείς και μπορεί να μην είμαστε τόσο καλοί στα σπορ.
Είναι αλήθεια ότι δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο στην καθημερινή μας ζωή. Όμως αναλογιστείτε: Και εσείς είστε το ίδιο καλοί παντού;
Δεν σας έχει τύχει ποτέ να σκεφτείτε «Ωχ, αυτό είναι πολύ δύσκολο! Δεν μπορώ να τα καταφέρω»! Σίγουρα. Όλοι χωρίς εξαίρεση έχουμε δυσκολίες. Άλλος λιγότερες, άλλος περισσότερες.
Έχουμε όμως και ιδιαίτερες ικανότητες.
Άλλος μπορεί να δυσκολεύετε τόσο πολύ να μάθει να διαβάζει και όμως να έχει πιο καλή καρδιά και από τον πιο καλόκαρδο γίγαντα του γλυκύτερου παραμυθιού. Άλλος μπορεί να μην τα καταφέρνει στην αφαίρεση ή στον πολλαπλασιασμό αλλά να τραγουδάει πιο όμορφα και από το πιο γλυκόλαλο αηδόνι.
Άλλος μπορεί να μην έχει δει ποτέ του το φώς του ήλιου αλλά να κλείνει στην ψυχή του την απέραντη ομορφιά όλου του κόσμου.
Άλλος μπορεί να μην έχει ακούσει ποτέ τίποτα και γι’ αυτό η φωνή του να είναι άσχημη ή «να μιλάει» με χειρονομίες, μα να ζωγραφίζει τον κόσμο μας με φανταστικά χρώματα και υπέροχες πινελιές.
Άλλος μπορεί να μην κουνάει τα πόδια του, μα να κολυμπάει σαν δελφίνι! Όλοι έχουμε τις ιδιαίτερες δυσκολίες μας, άλλος περισσότερες, άλλος λιγότερες. Έχουμε όμως και τα ιδιαίτερα ταλέντα μας. Γι’ αυτό όλοι, όλα τα παιδιά χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση. Χρειαζόμαστε φίλους, παρέες, αγάπη, καλοσύνη, ανεκτικότητα στις δυσκολίες μας αλλά όχι λύπηση και οίκτο. Χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση και ισότιμες ευκαιρίες. Αυτά όχι μόνο σήμερα που γιορτάζεται η μέρα των Α.Μ.Ε.Α., μα κάθε μέρα.
Ελάτε στο σχολείο μας να μας δείτε, να γνωριστούμε, να παίξουμε μαζί και να δείτε πράγματα που και εμείς μπορούμε να καταφέρουμε και γιατί όχι και εσείς να μας θαυμάσετε....
Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι γιορτή. Είναι μια αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η ύπαρξη, η παρουσία κάποιων ξεχωριστών συμπολιτών μας που θα μπορούσαν να είναι και μέλη της οικογένειάς μας και η διεκδίκησής τους ισότιμης θέσης στην κοινωνία.
Γιατί η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο υγιή - αρτιμελή, από έναν άνθρωπο ανάπηρο, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα είναι ένα εκατοστό (ή και χιλιοστό)του δευτερολέπτου. Όσο δηλαδή, ένα φρενάρισμα που (δεν) έγινε, ένα βήμα παραπάνω (ή λιγότερο), μια απροσεξία της στιγμής ή ένας επικίνδυνος ελιγμός (που συνήθως γίνεται για πλάκα) από κάποιον άσχετο ή μεθυσμένο ή απλά απρόσεχτο. Επίσης η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο που γεννήθηκε υγιής - αρτιμελής, από έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ανάπηρος, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα, δεν είναι παρά μια απειροελάχιστη (και όταν λέμε απειροελάχιστη εννοούμε απειροελάχιστη) απόκλιση από το σύνηθες ή το "φυσιολογικό" του γεννητικού κώδικα.
Oι συμπολίτες μας αυτοί δεν είναι ανάπηροι. Ανάπηρη είναι η πόλη που εμποδίζει να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να κινηθούνε απρόσκοπτα. Η προσπελασιμότητα και η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε ζωτικούς χώρους, δομές και υπηρεσίες είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι προνοιακή παροχή.
Ανάπηροι είναι οι διοικούντες που στο όνομα του κέρδους ασελγούν μετατρέποντας κάθε διαθέσιμο κεντρικό δημόσιο χώρο σε «τραπεζοκαθίσματα» και πάρκιν στερώντας από πολλούς το δικαίωμα να κινηθούν ελεύθερα και να περπατήσουν ακόμα και στο κέντρο της πόλης».
Μη φυσιολογική είναι η πόλη της φυσιολογικότητας, της μονοτονίας, της κανονικότητας, της ομοιομορφίας, της απόρριψης αυτού που διαφέρει, του αποκλεισμού και του εγκλεισμού του.
Καθυστερημένη είναι η πόλη των προκαταλήψεων και των διακρίσεων ενάντια σε συνανθρώπους, οι οποίοι αναζητώντας μία καλύτερη τύχη για τους εαυτούς τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους πήραν τον μακρύ και δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης. Η πόλη που αντί να αξιοποιήσει τον πλούτο και τις δυνατότητες των πολιτισμών ενισχύει το έδαφος και τις συνθήκες τις υπερεκμετάλλευσής μας από τη μια, ενώ από την άλλη παράγει τον φόβο και την ανασφάλεια για να διασφαλίσει αυτή την υπερεκμετάλλευση, κατασκευάζοντας και συντηρώντας προκαταλήψεις για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Ανάπηροι, όμως, είμαστε και οι πολίτες που αλλοτριωμένοι και εγκλωβισμένοι στην αγωνία της επιβίωσης στην οποία μας σπρώχνουν, αναπαράγουμε ρατσιστικές αντιλήψεις απέναντι σ’ αυτά τα άτομα με τις ειδικές ικανότητες. Μια πολιτεία που δεν σέβεται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, υστερεί σε δημοκρατικότητα. Και μια κοινωνία που δεν απαιτεί πιεστικά άρση τέτοιου είδους αποκλεισμών εμφανίζει συμπτώματα αξιακής παρακμής.
Ανάπηρη είναι η πόλη που δεν σέβεται τα παιδιά της, γιατί δεν θέλει δημιουργικούς και ελεύθερους πολίτες. Πού θέλει να τα εξοικειώσει ήδη από την τρυφερή παιδική τους ηλικία με τη μιζέρια, την παθητικότητα, την αλλοτρίωση, τη συμμόρφωση, την υποταγή και τον καταναλωτισμό. Η πόλη που εξοντώνει τη φαντασία, τη δημιουργία, τα όνειρα των παιδιών της. Ανάπηροι είμαστε και οι εκπαιδευτικοί που αποδεχόμαστε και ανεχόμαστε αυτό το «λειτούργημα». Που εγκλωβισμένοι σε μία καθημερινή ρουτίνα και βαρεμάρα δεν εμπλεκόμαστε ως παιδαγωγοί σε μία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα παιδιά, που δεν συνδέουμε το σχολείο και την σχολική δραστηριότητα δημιουργικά με το κοινωνικό περιβάλλον. Ανάπηροι είμαστε, όμως, και σαν πολίτες που δεν αντιστεκόμαστε, που τη γκρίνια μας δεν τη μετατρέπουμε σε διαμαρτυρία, που τη μοιρολατρική μας συνέργεια δεν την αντικαθιστούμε με την υπεράσπιση του μόχθου μας και τον διαρκή αγώνα για την εξασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής.
Ο Διευθυντής του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Πύργου
ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΟΣ
8/11/10
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ /ΒΙΒΛΙΑ /ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
http://www.bdadyslexia.org.uk/
«Το μυστικό» (“The Secret”) για τη τηλεόραση παραγωγής του 1992. Με σκηνοθέτη την Karen Arthur και πρωταγωνιστή τον Kirk Douglas (http://www.imdb.com/title/tt0105343/).
http://www.bdadyslexia.org.uk/
ΒΙΒΛΙΑ
· "Η δυσλεξία και πως αντιμετωπίζεται: διαφορετικός τρόπος μάθησης, διαφορετικός τρόπος διδασκαλίας", Αθανασιάδη, Ε. Εκδ.Καστανιώτη
· "Τα γράμματα χορεύουν" (2010), Ρουσάκη Μ., εκδ. Παπαδόπουλος
· "Δυσλεξία στην πράξη" (2010), Σκουντή, Μ. & Ανυφαντή, Ε.
· The reality of dyslexia (1993),Osmond, J.
· Faking it: a look into the mind of a creative learner (1993) Lee, C. & Jackson, R.
· Overcoming dyslexia: a straightforward guide for families and teachers (1995) edites by Beve Hornsby
· How dyslexics learn: grasping the nettle, Saunders, K. & White, A
· Dyslexia and self-concept: seeking a dyslexic identity (2005) Burden, R.
· Μάρκου Σ. (1996), «Δυσλεξία», Αθήνα, εκδόσεις: Μορφωτική.
· Λιβέρη-Καντερέ Αναστασία (1995), "Εσύ ξέρεις τι είναι…δυσλεξία;" Αθήνα, εκδ. Εκπαιδευτικών Περιβολάκη.
· Richards, R. G. (2001). L.E.A.R.N.: Playful strategies for all students. Riverside, CA: RET Center Press.
· Δοϊκου – Αυλίδου, Μ. (2002).Η δυσλεξία. Συναισθηματικοί παράγοντες και ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
ΤΑΙΝΙΕΣ
«Το μυστικό» (“The Secret”) για τη τηλεόραση παραγωγής του 1992. Με σκηνοθέτη την Karen Arthur και πρωταγωνιστή τον Kirk Douglas (http://www.imdb.com/title/tt0105343/). "Ανάποδα: ο γρίφος της δυσλεξίας» (“Backwards: the riddle for dyslexia”) του 1984. Πρόκειται για αυτοτελές επεισόδιο της εκπαιδευτικής σειράςτου ABC “Afterschool Specials” (http://www.imdb.com/title/tt0233278/)
«Όπως τα αστέρια στη γη» (“Taare Zameen Par”) του 2007. Πρόκειται για ένα δραματικό έργο ινδικής παραγωγής, το οποίο μας αφηγείται την ιστορία ενός 8χρονου αγοριού, που υποφέρει μέχρι που ο δάσκαλός του αναγνωρίζει ότι το παιδί έχει δυσλεξία
ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Από τον aanasto
Όταν ο μαθητής παρουσιάζει την ειδική μαθησιακή δυσκολία, είναι πολύ πιθανόν να τον αντιμετωπίζουν με λαθεμένο τρόπο. Να τον επικρίνουν, για παράδειγμα, με λόγια ανεπίτρεπτα για την αναμενόμενη μαθησιακή του αναποτελεσματικότητα ή για κάποιες όχι ασυνήθιστες ούτε παντελώς αδικαιολόγητες παρεκτροπές στη συμπεριφορά του.
Οι ατυχείς ως επί το πλείστον χειρισμοί των γονέων και εκπαιδευτικών στη διαπαιδαγώγηση του μαθητή αυτού ενισχύουν την εντύπωση που αυτός διαμορφώνει σταδιακά για τον εαυτό του ότι δεν είναι άξιος και ικανός. Αυτό έχει ως άμεσο επακόλουθο τη μείωση της επίδοσης του και τη «σκλήρυνση» της συμπεριφοράς του. Η κατ' εξακολούθηση εσφαλμένη αντιμετώπιση του μαθητή αυτού ευνοεί την εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και επιβαρύνει την ψυχική του κατάσταση η οποία ενδεχομένως τον οδηγεί στην απαισιόδοξη θεώρηση της ζωής.
Η δυσλεξία, όπως είναι ήδη γνωστό, είναι μια δομική-γνωστική δυσλειτουργία που αφορά την επεξεργασία της γραπτής μόνο μορφής της γλώσσας. Οι μαθητές με δυσλεξία συναντούν άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό δυσκολία στη μάθηση της ανάγνωσης, της γραφής, της ορθογραφίας και σε ορισμένες περιπτώσεις της αριθμητικής. Το ποσοστό των μαθητών αυτών ανέρχεται
Όταν ο μαθητής παρουσιάζει την ειδική μαθησιακή δυσκολία, είναι πολύ πιθανόν να τον αντιμετωπίζουν με λαθεμένο τρόπο. Να τον επικρίνουν, για παράδειγμα, με λόγια ανεπίτρεπτα για την αναμενόμενη μαθησιακή του αναποτελεσματικότητα ή για κάποιες όχι ασυνήθιστες ούτε παντελώς αδικαιολόγητες παρεκτροπές στη συμπεριφορά του.
Οι ατυχείς ως επί το πλείστον χειρισμοί των γονέων και εκπαιδευτικών στη διαπαιδαγώγηση του μαθητή αυτού ενισχύουν την εντύπωση που αυτός διαμορφώνει σταδιακά για τον εαυτό του ότι δεν είναι άξιος και ικανός. Αυτό έχει ως άμεσο επακόλουθο τη μείωση της επίδοσης του και τη «σκλήρυνση» της συμπεριφοράς του. Η κατ' εξακολούθηση εσφαλμένη αντιμετώπιση του μαθητή αυτού ευνοεί την εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και επιβαρύνει την ψυχική του κατάσταση η οποία ενδεχομένως τον οδηγεί στην απαισιόδοξη θεώρηση της ζωής.
Η δυσλεξία, όπως είναι ήδη γνωστό, είναι μια δομική-γνωστική δυσλειτουργία που αφορά την επεξεργασία της γραπτής μόνο μορφής της γλώσσας. Οι μαθητές με δυσλεξία συναντούν άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό δυσκολία στη μάθηση της ανάγνωσης, της γραφής, της ορθογραφίας και σε ορισμένες περιπτώσεις της αριθμητικής. Το ποσοστό των μαθητών αυτών ανέρχεται
O θρίαμβος των σεμιναρίων, η ήττα της αξιοκρατίας στην Ειδική Αγωγή
Εσχάτως η Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής άρχισε να προκηρύσσει οργανικές θέσεις στις ΣΜΕΑΕ, Αυτό είναι μια άκρως θετική εξέλιξη, αν δεν υπήρχε ένα τεράστιο ΑΛΛΑ.
Είναι αυτονόητη η αναγκαιότητα των οργανικών θέσεων για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του ιδιαίτερου αυτού κλάδου εκπαίδευσης, οπότε αυτό πρέπει να καταλογιστεί στα θετικά.
Ποιο είναι,όμως, το ΑΛΛΑ;
Όλοι -στα λόγια δυστυχώς- παραδέχονται τη σημαντικότητα της πλήρωσης των θέσεων από καταρτισμένους και με τίτλους σπουδών καθηγητές. Τι γίνεται στην πραγματικότητα; Το υπουργείο προκήρυξε θέσεις για μεταθέσεις σε οργανικές θέσεις στις ΣΜΕΑΕ.
ΑΛΛΑ πόσοι από τους μόνιμους έχουν τίτλους σπουδών; Πόσοι έχουν το θεωρητικό-γνωστικό υπόβαθρο να σταθούν στις ΣΜΕΑΕ; Δε νομίζω πως η λύση είναι τα ημίμετρα της -ο θεός να την κάνει- επιμόρφωσης των σεμιναρίων. Τα σεμινάρια στην Ε.Α. που είχαν κατακλύσει την τελευταία 5ετία την εκπαιδευτική κοινότητα βγάζουν πια τα λεφτά τους για όσους μόνιμους έδωσαν το ακριβό αντίτιμο των 2500 ευρώ. Είναι το σωστό; Είναι η πιο αξιοκρατική λύση; Μήπως θα έπρεπε να δοθούν οι θέσεις με προκήρυξη διαγωνισμού ΑΣΕΠ για όσους είναι κάτοχοι τίτλων σπουδών στην Ε.Α.;
Αυτό το κείμενο σε καμία περίπτωση δε στρέφεται κατά των μονίμων συναδέλφων. Αν πληρούν τα κριτήρια, πολύ καλά να κάνουν και να πάρουν τις θέσεις.
Αν οι γνώσεις τους, όμως, περιορίζονται στον καταιγισμό γενικόλογων γνώσεων, τότε ΟΧΙ. Να πάρουν αυτές τις θέσεις αναπληρωτές που κατέχουν τίτλους σπουδών. Πώς; Η απάντηση είναι μια και καθολικά αποδεκτη: τόσο για την πρωτοβάθμια, όσο και για τη δευτεροβάθμια ΑΣΕΠ.
Β. Παπαδημητρίου
Είναι αυτονόητη η αναγκαιότητα των οργανικών θέσεων για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του ιδιαίτερου αυτού κλάδου εκπαίδευσης, οπότε αυτό πρέπει να καταλογιστεί στα θετικά.
Ποιο είναι,όμως, το ΑΛΛΑ;
Όλοι -στα λόγια δυστυχώς- παραδέχονται τη σημαντικότητα της πλήρωσης των θέσεων από καταρτισμένους και με τίτλους σπουδών καθηγητές. Τι γίνεται στην πραγματικότητα; Το υπουργείο προκήρυξε θέσεις για μεταθέσεις σε οργανικές θέσεις στις ΣΜΕΑΕ.
ΑΛΛΑ πόσοι από τους μόνιμους έχουν τίτλους σπουδών; Πόσοι έχουν το θεωρητικό-γνωστικό υπόβαθρο να σταθούν στις ΣΜΕΑΕ; Δε νομίζω πως η λύση είναι τα ημίμετρα της -ο θεός να την κάνει- επιμόρφωσης των σεμιναρίων. Τα σεμινάρια στην Ε.Α. που είχαν κατακλύσει την τελευταία 5ετία την εκπαιδευτική κοινότητα βγάζουν πια τα λεφτά τους για όσους μόνιμους έδωσαν το ακριβό αντίτιμο των 2500 ευρώ. Είναι το σωστό; Είναι η πιο αξιοκρατική λύση; Μήπως θα έπρεπε να δοθούν οι θέσεις με προκήρυξη διαγωνισμού ΑΣΕΠ για όσους είναι κάτοχοι τίτλων σπουδών στην Ε.Α.;
Αυτό το κείμενο σε καμία περίπτωση δε στρέφεται κατά των μονίμων συναδέλφων. Αν πληρούν τα κριτήρια, πολύ καλά να κάνουν και να πάρουν τις θέσεις.
Αν οι γνώσεις τους, όμως, περιορίζονται στον καταιγισμό γενικόλογων γνώσεων, τότε ΟΧΙ. Να πάρουν αυτές τις θέσεις αναπληρωτές που κατέχουν τίτλους σπουδών. Πώς; Η απάντηση είναι μια και καθολικά αποδεκτη: τόσο για την πρωτοβάθμια, όσο και για τη δευτεροβάθμια ΑΣΕΠ.
Β. Παπαδημητρίου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)